Reik-me
In contact met me-zelf
Heb je het gevoel dat je soms geleefd wordt ipv voluit te leven?
Zorg je steeds voor anderen en hol je jezelf voorbij?
Snak je naar wat meer ADEMruimte?
Zit je meer in je hoofd dan in je lijf?
Ervaar je stress en spanning in je lichaam?
Loop je wel eens vast en zie je niet hoe het verder moet?
Wil je gelukkiger door het leven gaan?
Verbonden met je eigen diepste kern?
Verlang je dat het leven wat lichter is?
Mag het allemaal wat meer stromen?
Maak dan een afspraak bij Reik-me
Ik begeleid je graag op je helende reis naar jezelf.
Ademtherapie
Reiki
Aromatherapie
Over Reik-me
Reik-me klinkt als [reikmi], met de ‘me’ op z’n engels.
Het betekent zoiets als reik uit naar mij, raak me (aan), ik reik uit naar…
Net nu ons gevraagd wordt om zoveel mogelijk afstand te bewaren, hebben we misschien meer dan ooit nood aan nabijheid, aangeraakt worden, iemand die naar je uitreikt.
Bij de eerste lockdown vond ik het nog zalig, alles viel stil, niets moest want niets mocht.
Tijd om terug dichter bij jezelf te komen, tot de essentie te komen, te wandelen, tijd voor het gezin, tijd voor een opkuis van overtollige spullen en stoffige hoeken, …
Ondertussen zijn we een jaar verder, maar het voelt niet meer zo zalig. Wat eerst voelde als ‘er moet niets meer’, voelt nu als ‘er mag niets meer’. Gaandeweg is de connectie verwaterd. Het leven wordt zo digitaal en afstandelijk.
Ik mis het om iemands gezichtsuitdrukking te kunnen zien, en even bij te praten aan de schoolpoort, zo van ‘hoe is ’t nu met u?’, misschien wel met een goeie knuffel erbij.
En ook al kunnen we in principe wel contact houden met elkaar… toch merk ik dat het contact heel erg verminderd is. We nemen meer afstand, letterlijk, maar ook figuurlijk. We hebben precies een beetje schrik gekregen van elkaar. We houden ons in, houden onze adem in ook, misschien wel bang om onszelf of een ander ziek te maken met onze ademstroom… Hoe lang gaat het nog allemaal duren? We lopen op de tippen van onze tenen.
Zonde, als je ’t mij vraagt. Als mens hebben we nood aan verbinding, contact, aanraking, connectie… en zo van die dingen. Ook aan ruimte om ons eigen ding te doen, ons te kunnen uitdrukken, vrij te zijn, ons gevoel te volgen… Ademruimte, frisse lucht die je rijkelijk en diep kan inademen. Want adem is leven.
Meer uit je hoofd. Meer in je lijf. In je hart. Reiken naar elkaar, naar jezelf, naar de wereld, naar wat goed en waar en juist voelt.
